Smoezen met Naomi Grant en Ulrike Quade
In het teken van wat het 50-jarige jubileum van de rechtzaak Roe vs Wade (1973) had moeten worden, schreef Simon(e) van Saarloos in samenwerking met Ulrike Quade Company De Foetushemel. De voorstelling vertelt het verhaal van non-binaire Freddie (Naomi Grant) die in een wereld terecht komt waarin abortus, geweld en leven een nieuwe betekenis krijgen. Wij spreken regisseur, Ulrike Quade en hoofdrolspeler, Naomi Grant over hun kijk op De Foetushemel en de unieke samenwerking tussen spel en beeld.
Ulrike: “Het is een solovoorstelling en tegelijkertijd ook een dialoog. Freddie gaat in gesprek met De Foetushemel, een ongrijpbare wereld waar een wezen na een abortus terecht komt. Met de inzet van beeldend theater kunnen we het onzichtbare zichtbaar maken en er klank aan geven, waarbij Otion deze Foetushemel vertolkt met zijn stem en muziek.”
Hoe is het voor jullie om deel uit te mogen maken van de voorstelling?
Ulrike: “Ik vind het inspirerend om het stuk te mogen regisseren, vooral omdat het nu tijd is voor het onderwerp. Het gaat namelijk over hoe we vastzitten in een binair systeem. We moeten uit de dualiteit van waar en niet waar, ik heb gelijk en de ander ongelijk. Dit zijn discussies die nergens toe leiden en de afstand tussen mensen alleen groter maken.”
Naomi: “De Foetushemel stipt een hoop onderwerpen aan waar naar mijn idee te weinig over gesproken worden, maar voor mij wel belangrijk zijn. Zoals die beklemmende binariteit, maar ook activisme en de zin en onzin van geweld. Ik vind het dan ook zo speciaal dat ik de kans heb gekregen om als hoofdpersoon zo een verhaal te vertolken."
Hoe verbonden voel je je met De Foetushemel, is het verhaal herkenbaar?
Ulrike: “Met mij zijn er zoveel mensen die het gevoel hebben niet thuis te horen op deze wereld. De discussies die hier op aarde worden gevoerd over abortussen, en de scheiding die er ontstaat op alle fronten zijn ziekmakend en lossen niets op. Hoe kan een ander denken te mogen beslissen over het leven van iemand, die die niet eens kent?”
Naomi: “Zelf ben ik queer en ik vind het daarom heel tof om te zien dat er ruimte is gemaakt voor een hoofdpersoon die non-binair is. Toen ik het script net hadden gelezen dacht ik in eerste instantie van ‘wow, veel materie en wat complex!’ Maar daar houd ik eigenlijk wel van. Ik vind het fijn dat de materie en de dialoog tussen Freddie en De Foetushemel mijn brein prikkelen.”
Ulrike: “Complexe materie invoelbaar maken, dat is precies wat beeldend theater kan doen.”
Wat maakt De Foetushemel zo bijzonder?
Ulrike: “Freddie komt terecht op deze mensenwereld en alhoewel dat een ongelukje is en hen hier helemaal niet moest zijn, aanvaardt Freddie het lichaam waarin die geboren is. Hen vecht om te incarneren en met volle kracht en potentie dit leven op aarde te leven. Dat vind ik mooi materiaal om inhoudelijk mee te werken en ook heel relevant.”
Naomi: "De Foetushemel is een stuk dat je uitdaagt en hopelijk je kijk op de wereld verandert. Dat je leert om naar andermans perspectieven en visies op de wereld te kijken zonder meteen in het ene of andere kamp te vallen. De voorstelling snijdt onderwerpen aan waar naar mijn idee te weinig aandacht naar toe gaat”
Hoe verhoudt het poppenspel zich tot De Foetushemel?
Ulrike: “De foetussen zijn onderdeel van de onzichtbare Foetushemel. Daarom maken we deze keer geen gebruik ‘echte’ poppen maar van projecties. Zo maken we gebruik van licht, VR-avatars en 3D-projecties, in combinatie met Motion Capture. Hier hebben we bewust voor gekozen, ook omdat Freddie op deze manier kan ‘shapeshiften’. Het shapeshiften refereert naar de mens die ook allerlei transformaties ondergaat. Ik vind dat inspirerend en next level puppetry, dat ook echt bij deze tijd hoort!”
Hoe is het voor jullie om een samenwerking aan te gaan met Simon(e)?
Naomi: “Het is tof dat ik de kans heb gekregen om een kijkje te mogen nemen in het hoofd van Simon(e). Ik vind het interessant om andere mensen hun verhaal en visie mee te krijgen en die van Simon(e) krijg ik nu van heel dichtbij mee.”
Ulrike: “Simon(e) heeft een stuk geschreven, dat echt verrassend is. Hen is het avontuur aangegaan om de polariteit te ontstijgen door De Foetushemel te introduceren. De geaborteerde foetussen krijgen een stem. Dat is een gouden greep en eentje die ik nog niet eerder tegen ben gekomen.
En hoe is het voor jou Naomi om nu met deze company te werken?
Naomi: “Ik vind de samenwerking tot nu toe heel fijn gaan. De sfeer binnen het gezelschap is heel open en fijn, waardoor ik makkelijk mijn gedachten kan uitspreken en tegelijkertijd kunnen we leren van elkaars meningen en perspectieven. Ik hoef niet anders voor te doen of me in te houden. Dit maakt het spelen daardoor ook makkelijker en fijner. Tegelijkertijd is dit ook de boodschap die we met De Foetushemel willen overbrengen.”
Waarom zou het publiek naar Foetushemel moeten komen?
Ulrike: “Omdat het een stuk qua inhoud en vorm van deze tijd is. Ik verwacht dat het inzichten gaat brengen, die ons helpen om met deze tijd om te gaan. We zitten allen midden in een wereld die aan het veranderen is, waarbij het belangrijk is dat individuen helen om collectief de polariteit te ontstijgen. Ik vind het een mooi streven waarbij deze voorstelling dient als gedachtenexperiment en aan het denken zet.”
Naomi: “De Foetushemel daagt je brein uit zodat je wellicht op een andere manier naar abortussen kijkt of naar het debat rondom abortussen. Ik vind het daarbij belangrijk dat er vervolgens een dialoog ontstaat zodat we nog meer meningen en visies kunnen verzamelen. Laten we daarom meer open zijn, meer praten over hoe we kijken naar elkaar en onszelf. Kom kijken en verbreed je horizon. Dat zou toch iedereen wel willen?!”