Smoezen met... Annica Muller

Door Milou Deelen

Waar gaat de voorstelling over?
"Het is een samenkomst van een peepshow-achtige setting, tantra filosofie en performancekunst. Ik heb een tantra yoga-opleiding gedaan en in een stripclub gewerkt. Mijn vorige twee voorstellingen, die allebei solo waren, gingen daarover. In deze voorstelling komen dezelfde thema’s samen, maar in een totaal andere vorm, met vier andere performers."

"Als stripper word je gezien als slet of als een engel die gered moet worden. Ik kreeg daarna ontzettend de behoefte om een plek te creëren waar performers hun eigen seksualiteit kunnen ontdekken en vormgeven. In een stripclub wordt het gekaderd door managers en de klant is koning. In deze voorstelling komt de seksuele energie vanuit de performers zelf."

“Het is een samenkomst van een peepshow-achtige setting, tantra filosofie en performancekunst.” 

Waarom is dit thema belangrijk voor je?
"Seksualiteit en verlangen is onderdeel van de natuur, maar met de opkomst van het christendom is seksualiteit, vooral van vrouwen, in de kiem gesmoord. Ik wil het ontdoen van alle stigma’s. Als ik een foto van mijn blote borsten wil posten op Instagram, moet ik kruisjes op mijn tepels plakken. Vrouwelijke lichamen worden te vaak geseksualiseerd. Als ik over straat loop in een baggy joggingbroek, word ik anders benaderd dan als ik een korte rok draag. Daarnaast gaat de voorstelling ook over identiteit en spiritualiteit."

Best veel thema’s voor in één voorstelling.
"Ja, het is super breed. Dat is het mooie en ingewikkelde aan dit project. Aan de andere kant is het heel simpel, het gaat allemaal over expanding liberation. Je kan eindeloos veel boeken schrijven over tantra, maar dat is de essentie, het uitgangspunt voor dit werk."

Expanding liberation?
"Dat alles wat we om ons heen zien gevierd mag worden. Hoe lelijk, donker of licht iets is, het is allemaal een expressie van het ‘Goddelijke.’ Tantra is een pad dat leidt naar verlichting en expanding liberation. Met de performers ga ik kijken of ik een practice kan creëren. Met practice bedoel ik technieken zoals visualisaties, mediatie en ademhalingsoefeningen uit de tantra yoga meditatie. Op die manier kan een bepaalde staat van zijn worden opgeroepen, zodat we totaal in het moment kunnen zijn. In het theater kan je doen alsof, maar in performancekunst ga je opzoek naar de handeling die werkelijk iets oproep of teweegbrengt. Zowel in yoga als in performance is ‘in het moment zijn’ het hoogst haalbare. Die twee liggen heel dicht bij elkaar."

"Eigenlijk is PEEP PERFORMANCE The Rave een celebration of life, inclusief alle donker- en lichtheid. Als we allemaal al vrij en verlicht waren, zou het een serene voorstelling zijn. Maar de dramatiek van de voorstelling zit ‘m er juist in dat we onszelf moeten bevrijden – en onze seksuele energie gebruiken we daarvoor als motor."

Waar komt de behoefte vandaan om de ‘celebration of life’ in een voorstelling te laten zien?
"De wereld staat in brand. Als je kijkt hoe we als mensen onszelf boven het ecosysteem plaatsen en hoe machtsstructuren wereldwijd verdeeld zijn. Dat is onhoudbaar. De afgelopen tien jaar is er een shift in bewustzijn, maar het gaat nog steeds heel langzaam. Ik heb het idee dat dit stuk een heling en transformatie teweeg kan brengen, waar wereldwijd behoefte aan is. De bedoeling is dat je als toeschouwer mee kan gaan in die behoefte naar verandering."

Hoe staat het ervoor met het maakproces?
"Het repeteren begint bijna. We hebben onderzoek gedaan, en vanuit daar werken we verder. De eerste fase van het onderzoek bestaat uit ontdekken hoe we als performers een geëmancipeerde groep kunnen zijn. Hoe kunnen we het tegenovergestelde van het krabbenmandeffect zijn, waarin een groep elkaar klein houdt? Hoe zorgen we dat grenzen worden bewaakt? Het werkveld ‘theater’ is nog best oubollig, ik vind dat het achteraan loopt qua emancipatie. Er wordt dan gezegd: we zijn allemaal gelijk, maar vervolgens gaat het er nooit meer over. Te vaak heb ik meegemaakt dat een regisseur wilde dat ik ‘sexyer’ of ‘vrouwelijker’ was. In theater zie je vaak een idealistische, mooie voorstelling, terwijl het proces daarnaartoe fucking gewelddadig was. De kwaliteit van het maakproces vind ik net zo waardevol als de uitkomst. Ik vind het belangrijk dat het collectief een stem heeft."

Tot slot: met wat voor gevoel hoop je dat mensen naar huis gaan?
"Met een open hart en een nieuw perspectief en ervaring wat betrekking tot seksualiteit en vrouwelijkheid. Heel tof zou ik het vinden als mensen zich verbonden voelen met het hier en nu. Ik hoop niet dat de voorstelling te vaag of spiritueel overkomt. Voor publiek dat geen kennis en verbinding heeft met tantra of spiritualiteit, is het een toegankelijke voorstelling. Het gaat over wat jij als toeschouwer voelt, ziet en ervaart, niet over de kennis erachter. Wat je die avond gaat zien? De avond bestaat uit drie onderdelen. Meer vertel ik niet, dat is spoileralert. Kom maar gewoon kijken."