Kleine verhalen uit Klein Bellevue door Pepijn Schoneveld
Spelen in Klein Bellevue is eigenlijk zo vertrouwd dat het enige spannende moment van het optreden is wanneer je applaus hebt gehaald en je niet snel genoeg door het deurtje richting de kleedkamer loopt en je het eerste publiek dat de zaal verlaat tegemoet loopt. Je krijgt dan de eerste snoeiharde onversneden meningen te horen. Ik heb wel eens met mijn vingers in m’n oren door het gangetje gerend. Maar ook wel eens triomfantelijk quasi per ongeluk heel traag door het gangetje gelopen.