Kleine verhalen uit Klein Bellevue
door Andries Tunru
Omdat de coulissen van Kleine Bellevue een dubbelfunctie hebben als publieksingang, wacht je als artiest backstage op aanvang. Waar ik normaal de inloop gebruik om te voelen wie het publiek is: -zijn ze gelaten, levendig, bedrukt, welwillend?- moet je in Bellevue maar opkomen en hopen. Jong? Oud? Volks? Snobistisch? Betrokken? Beschonken? Gepokt, gemazeld?
Ik ben altijd het allerbangste dat het een heel homogene groep is, honderd exáct dezelfde mensen. Maar ik moet zeggen, als er één ding waar is over het publiek in Bellevue: het is de meest diverse groep witte mensen die je maar kan vinden.