Smoezen met Teunie de Brouwer
Aangenaam! Wie is Teunie? Waar kunnen theaterliefhebbers je van kennen?
Mijn naam is Teunie de Brouwer en ben vorig jaar afgestudeerd van de Toneel & kleinkunstacademie van Amsterdam. Theaterliefhebbers kunnen me kennen van verschillende voorstellingen bij de Toneelmakerij, Age of Rage en Mijn Moeder Medea.
Verder kennen ze mij nog veel te weinig want ik ben van de afgestudeerde generatie in corona tijd, we hadden geen afstudeervoorstelling bijvoorbeeld maar maakte een film, een one-taker van 50 minuten. In het najaar ben ik te zien in een nieuwe voorstelling van Korthals en Stuurman en in een nieuwe productie bij Dronken Mensen, we spelen de drang van Franz Xaver Kroetz, heel veel zin in, dus theaterliefhebbers, kom kijken, dan kunnen we kennismaken.
En nu ben je begonnen aan HERT dat je samen maakt met regisseur Naomi Steijger. Wanneer hebben jullie elkaar voor het eerst ontmoet en hoe ontstond de samenwerking voor HERT?
Naomi en ik ontmoette elkaar een lange tijd geleden. Voor we beide naar de Toneelschool gingen zaten we bij elkaar in de klas in Tilburg, Hogeschool voor de kunsten, docent theater. We vonden elkaar eigenlijk vooral in onze onvrede over de opleiding. Niet de opleiding perse, maar dat wij daar in ieder geval niet op de goede plek zaten, dat was wel duidelijk. Naomi ging regie studeren in Maastricht en ik de acteurs opleiding in Amsterdam, maar vrienden bleven we altijd.
Daarna is Naomi ook naar Amsterdam verhuisd en werden we ook huisgenoten. Naomi en ik hebben de zelfde smaak, dezelfde humor en dragen dezelfde gekte in ons. Toen ik hoorde dat ik deze voorstelling mocht gaan maken bij Bellevue wist ik meteen, dat wil ik met Naoom. Ze zit boordevol fantasie en ze kent mij goed. Dat is fijn aangezien de voorstelling vertrokken is vanuit een persoonlijk verhaal.
En wie werken er nog meer mee aan HERT?
Femke Arnouts, heeft in samenwerking met ons de tekst geschreven voor de voorstelling HERT. En Iris Bakker doet de muzikale begeleiding. Allebei top vrouwen!
HERT gaat over angst, angst voor treinen in het bijzonder. Een onderwerp waar je zelf ervaring mee hebt?
Eigenlijk eerder andersom. Het gaat over angst in al zijn vormen. Mijn treinangst is wel het vertrekpunt en de inspiratie geweest voor deze voorstelling. Ongeveer zes jaar geleden kreeg ik te maken met angst en paniek aanvallen. Eigenlijk kan je wel echt spreken van een paniekstoornis want ik durfde niet eens meer in mijn eentje naar de Kruidvat bijvoorbeeld.
Nu heb ik er mee leren omgaan en wil ik er graag dus iets over maken. Omdat het voor mij toen als alles overweldigend voelde die angsten. En me er behoorlijk onbegrepen in voelde. Ik zie en hoor zo veel mensen om me heen met angsten maar we durven er nog steeds nauwelijks over te praten. Terwijl het juist zoveel helpt als je wel gewoon kan zeggen; ’’ik ben bang voor dit of dat’’ En dat je dan niet meteen een freak bent of een verslagen vogeltje.
Kan je iets vertellen over de treinangst? En wat je dan inspireerde om er een voorstelling over te maken?
Ik heb geleerd met angst om te gaan maar de trein bleef altijd heel moeilijk voor mij. Alleen in zo’n ding, ik kan er dan niet zo maar uit als ik een paniekaanval heb.. Wie gaat me helpen als het mis gaat? Maar mijn familie woont in Brabant en ik in Amsterdam dus ik moest wel. Zo ontwikkelde ik door de jaren heen een manier waarop ik wel met de trein kon reizen. Namelijk, naar de conducteur, eerlijk vertellen over mijn angst voor de trein. En wat er dan gebeurde was eigenlijk heel mooi. Ik mocht bij ze zitten in de eerste klas en binnen no time vertelde ze mij hun grootste angsten. Gewoon om mij gerust te stellen, het is oke om bang te zijn, ik heb bijvoorbeeld dit of dat.
En zo kreeg ik de mooiste verhalen en gesprekken met conducteurs op dat relatief korte traject Amsterdam-Breda. Door mijn angsten werd een omgeving die eigenlijk heel erg uitgaat van anonimiteit en niet contact maken naar hele intieme en eerlijke gesprekken. Zo leerde ik, iedereen heeft een verhaal, iedereen is wel bang voor iets, ik ben niet de uitzondering. En ik kreeg opnieuw vertrouwen, door al die bereidheid van mensen om mij te helpen. Dat ze, om mij gerust te stellen, zelf over de boeg kwamen met hun meest kwetsbare kant.
Welke angsten kwamen voorbij en welke waren nieuw voor jou?
Er kwam van alles voorbij, angst voor verjaardagen, voor gaspitten, voor streekbussen, voor bepaalde eiwitten in je hoofd die schijnbaar ineens kunnen ontploffen en het dan zomaar ineens gedaan is. Angst voor collega’s, angst voor de natuur, angst voor je eigen kinderen, angst voor armoede. En zo kan ik nog eindeloos doorgaan. Maar het gaat er dus niet zo zeer over welke angsten het meest apart of nieuw voor mij zijn.
Juist toonaangevend dat het bij iedereen wat anders kan zijn en we niet kunnen bepalen wat een terechte angst is of niet. Hoogtevrees snappen we, claustrofobie, hebben we geaccepteerd. Maar soms door een bepaalde gebeurtenis of trauma kan je bang worden voor dingen die we niet onder een bepaalde noemer kunnen scharen en dan zijn we in de war en vinden we dat raar. Maar als we al die angsten van iedereen leren kennen en die er in al zijn vormen mogen zijn, dat zou een stuk schaamte weg nemen en dat opent dan weer de weg naar er aan kunnen werken.
Hoe gaat het treinreizen nu?
Een stuk beter. Maar met name omdat veel conducteurs mij nu kennen. Haha! Dan hoef ik dus niet eens meer te vragen of ik bij ze mag zitten. Als ze mij zien is het; ‘’Hey Teunie! Zit je weer bij ons vandaag?’’ Verschrikkelijk lief natuurlijk maar uiteindelijk wil ik het weer alleen kunnen dus daar werk ik nog aan.
Wat hoop je dat bezoekers bij HERT gaan ervaren?
Een kijkje in de wonder wereld van angst. En in welke vorm die bij iemand dan ook tot uiting komt, dat niet veroordelen, maar bedenken dat we allemaal angst kennen. Want angst heeft ook iets heel moois, het kan je beschermen, het is goudeerlijk en het zit in iedereen, angst discrimineert niet en zit in alle lagen van de samenleving. Dat zien bij de ander, en dan een hand op een schouder leggen en zeggen dat alles goed komt, ook al weet je dat zelf misschien ook helemaal niet, dat vind ik mooi. HERT is een uitnodiging om open te zijn over je angsten, het kan zomaar iemand helpen.
