Dubbelspoor

Iedereen kent wel het gevoel te willen verdwijnen, even niet op dit moment hier op deze plek te zijn. Het centrale thema van Dubbelspoor is ‘wachten’. Dat kan opgevat worden als het verstrijken van tijd, maar ook als het vacuüm dat voorafgaat aan het nemen van een beslissing. Concreet uitgewerkt is dat het wachten van een vrouw, in de verlatenheid van een perron op een trein die langs davert en niet stopt. Maar zij is niet alleen. Wie is die tweede vrouw, die steeds weer verdwijnt? Is wat we zien wel echt? Beppie Blankert en Louis Andriessen maakten de voorstelling in 1986 en kozen naast de choreografie en de muziek ‘Texts for Nothing #7’ van Samuel Beckett, die naadloos aansloot bij het gekozen thema voor de voorstelling. Er spreekt passie uit maar is nooit sentimenteel, geen concreet verhaal, maar gedachtenspinsels.

De oorspronkelijke cast uit 1986 heeft nu een hernieuwde zoektocht gedaan naar de uitdagingen van Dubbelspoor. Twee monitoren laten het stationnetje zien met de langsrijdende treinen en de beide performers in 1986. Op het podium, nu 39 jaar later, duurt het wachten voort. Met het verstrijken van de jaren wordt de soepele mobiliteit van de performers ingewisseld door contemplatie, bezinning. ‘I was so much older then, I’m younger then that now’ zong Bob Dylan al.

ENG
Composer Louis Andriessen passed away in 2021. This fact is widely noticed in the music world. But Andriessen was also active as a composer in the theater sector. That is why now, as a tribute to this important composer, a new Dubbelspoor: the project he loved so much.    

Everyone knows the feeling of wanting to disappear, of not being here in this place at this moment. The central theme of Dubbelspoor (Double track) is 'waiting'. This can be understood as the passage of time, but also as the vacuum that precedes making a decision. In concrete terms, it is the waiting of a woman in the desolation of a platform for a train that thunders past and does not stop. But she is not alone. Who is that second woman who keeps disappearing? Is what we see real? Beppie Blankert and Louis Andriessen created the performance in 1986 and, in addition to the choreography and music, chose ‘Texts for Nothing #7’ by Samuel Beckett, which fitted in seamlessly with the theme chosen for the performance. It expresses passion but is never sentimental, no concrete story, but figments of imagination. 

The original cast from 1986 has now researched the challenges of Dubbelspoor again. Two monitors show the station with the passing trains and the two performers in 1986. On stage, now 39 years later, the waiting continues.  As the years pass, the performers' smooth mobility is exchanged for contemplation. “I was so much older then, I'm younger then that now,” Bob Dylan sang.