Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst
foto Bart Grietens

Cowboy och Meisje

Elvis de Launay
vr 4 okt en za 5 okt

Een jonge vrouw op cowboylaarzen verstopt zich in verhalen.
Omdat ze zo graag verstoppertje speelt.
Omdat ze zich zo graag wil verstoppen.
Omdat er zoveel is dat ze wil verstoppen.
Omdat er zoveel is waarvan ze wil dat het weg is.
Poef. 

 

Cowboy och Meisje is een talige voorstelling over Cowboys met een grote letter C, Meisjes met een grote letter M, de Dood met een grote letter D, de Liefde met een grote letter L,  

Angst met een grote letter A, Ronnie Flex, Cher, cola light, zielige Zweedse kinderen, strings, Vaslav Nijinsky, Orpheus, verdwijntrucs en Bambi.   

In dit bijzonder talige stuk blijf je drie kwartier aan de lippen hangen van de getalenteerde De Launay.

de Volkskrant
"Elvis de Launay duidelijk van plan haar publiek te vermaken met een mooi verhaal."
recensie Theaterkrant

Column Elvis de Launay

Ik zou een column schrijven. Dat had ik voorgesteld. Misschien zou het helpen bij de kaartverkoop. Ik had er echt zin in. Een column. Leuk. Lekker tikken, lekker Carrie Bradshaw, lekker kort maar krachtig. Bovendien had ik al een idee. Ik zou schrijven over de jongen die mij gedichten stuurt.
Columns

Credits

tekst en spel Elvis de Launay 
begeleiding/eindregie Lisa Verbelen
foto Bart Grietens
foto Bart Grietens
foto Bart Grietens

Meer over de makers

Elvis (Amsterdam, 2002) schrijft en speelt. Ze heeft lang gedacht dat een maagdenburger bol een gebakje was. Haar ene voet is iets groter dan de andere (of: haar ene voet is iets kleiner dan de andere). Op de toneelschool ontdekte zij dat ze eigenlijk het allerliefst stilstaat en een eigen tekst uitspreekt. Ze wil overigens wel teksten van andere mensen uitspreken en op verschillende plekken staan. Dat daar geen verwarring over ontstaat. Dit deed ze bijvoorbeeld dit seizoen in Maas speelt Maas en Wunderbaum speelt live (want online gaat het mis). Ze heeft een litteken boven haar oog, op haar buik (rechterkant), op haar knie (linkerkant) en haar ringvinger (rechterkant). Haar schrijven is een poging te vatten wat ze niet kan vatten. Toen haar huisgenoot verhuisde, kwam ze erachter dat ze één houten lepel en een stamppotstamper heeft (geen snijplank). Ooit was ze vegetariër, maar toen werd ze verliefd.