Blauwe Lelies

In een Amsterdamse gaykroeg gaat Levi (30 jaar) op een avond naast Willem (70 jaar) aan de bar zitten. Na een kattige eerste woordenwisseling, komen de twee langzamerhand toch nader tot elkaar. Levi is nieuwsgierig naar vroeger, hoe het Amsterdamse Gay-Walhalla van de jaren ’80 in een Gay-Hell veranderde. Door Willems herinneringen aan die periode komen twee geesten uit het verleden weer tot leven: zijn overleden vriendje en een zieke maar grofgebekte drag queen. Ze verschijnen voor hun ogen en confronteren Levi en Willem met hun eenzaamheid en angsten anno 2024.

Voor dit stuk ging Lars met verschillende Amsterdammers in gesprek die vrienden en geliefden hebben verloren aan de gevolgen van AIDS in de jaren ’80/’90. Zijn bevindingen verwerkte hij tot een toneelstuk over een verloren generatie, over vriendschap en verlies, over eenzaamheid en verbinding in de bruisende hoofdstad. Drijft deze pijnlijke geschiedenis ons uit elkaar, of kan het verschillende generaties queer personen juist dichter bij elkaar brengen?