Branden

Nawal is als jong meisje zwanger is geraakt van vluchteling Wahab, maar heeft het kind moeten afstaan. Nadat ze op latere leeftijd heeft leren lezen en schrijven, is ze naar haar kind op zoek gegaan, maar verwikkeld geraakt in een verschrikkelijke cyclus van oorlog, geweld en tegengeweld. Een generatie later gaan Janna en Simon ook op zoek naar hun broer en hun vader.

Branden gaat over woede die zich niet laat oppotten, geweld dat zich niet laat neerslaan, wraak die altijd de kop opsteekt. Over ontdekken dat je familiegeschiedenis in stukken ligt, over intergenerationeel trauma en de morele keuzes waar je door je voorouders voor wordt gesteld. Branden laat zien dat je bestaan op zijn grondvesten kan trillen en je dan toch de moed kunt vinden door te gaan.

Regisseur Abdel Daoudi (Geschiedenis van geweld) zet met Branden een volgende stap in de complexe relatie die we wij mensen hebben met geweld en gewelddadige systemen. Met Branden wil Daoudi laten zien hoe besmettelijk geweld is – en hoe we eraan kunnen ontsnappen.

Let op: deze voorstelling bevat scènes en expliciete beschrijvingen van seksueel- en oorlogsgeweld.

De enige manier om de cyclus van geweld te doorbreken, is door de mensen achter dat geweld écht te zien, slachtoffers én daders. Ik wil mijn publiek uitdagen om zich te verplaatsen in al die onbekende perspectieven, vanuit radicale empathie. Branden is een denkoefening die voorbijgaat aan goed en kwaad. Abdel Daoudi